Βουίζουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί! Γράφουν και ξαναγράφουν ασταμάτητα οι εφημερίδες! Στο ραδιόφωνο το θέμα καταλήγει… μόνιμο! Όλα τα μέσα, μας βομβαρδίζουν καθημερινά με οικονομικές ειδήσεις, που περιγράφουν την οικονομική καταστροφή με τα μελανότερα χρώματα.
Η καθημερινότητά μας αλλάζει… Η οικονομική κρίση γίνεται φανερή και στην καθημερινότητά μας. Οι δουλειές λιγοστεύουν, η ανεργία μεγαλώνει… Οι νέοι αγωνιούν για το μέλλον τους και οι μεγαλύτεροι για το παρόν τους…
Είναι όμως η κρίση μόνο οικονομική;
Τι μας οδήγησε στο ζοφερό σήμερα; Δεν είμαστε πολιτικοί και ούτε θέλουμε να
γίνουμε. Ούτε και φιλοδοξούμε να κάνουμε πολιτική ανάλυση του θέματος. Να
μοιραστούμε τις σκέψεις και τις διαπιστώσεις μας, μαζί σας! Αυτό θέλουμε. Απλά,
ανθρώπινα!
Όλοι μας αναρωτηθήκαμε πολλές φορές ως τώρα, πώς φτάσαμε ως
εδώ! Συνήθως αναρωτιόμαστε και ποιος ή ποιοι μας οδήγησαν σ’ αυτή την κατάσταση
που βιώνουμε όλοι μας. Μήπως όμως η αιτία είναι σε διαφορετική κατεύθυνση από
κείνη που κοιτάμε;
Η χρεωκοπία που προμηνύεται, μήπως είναι απλά το
αποτέλεσμα της χρεωκοπίας ήθους και αξιών, όλων μας; Φαύλος κύκλος θα πείτε και
μπορεί να έχετε δίκιο. Ο φαύλος αυτός κύκλος, από κάπου όμως ξεκίνησε, για να
κλείσει μέσα του όλους μας και σίγουρα βοηθήσαμε κι εμείς σ’ αυτό.
Όταν κοιτάμε το προσωπικό μας όφελος σε κάθε συναλλαγή,
όταν μαθαίνουμε στα παιδιά μας να «αγοράζουν» ακόμα κι αυτά που δεν
αγοράζονται, όταν με τον τρόπο μας τα πληρώνουμε για να είναι καλά παιδιά ή
καλοί μαθητές, με ποδήλατα, ηλεκτρονικά παιχνίδια, ή ακριβά κινητά, μήπως τότε
βοηθάμε τον κύκλο να μεγαλώσει και να δυναμώσει;
Μήπως μας θόλωσε η «πλαστή» ευημερία των τελευταίων
δεκαετιών και ο καταναλωτισμός μας; Γιατί βγάζει η φτώχεια τα καλύτερα παιδιά,
όπως λέει το τραγούδι; Μήπως γιατί όταν δεν έχεις να αγοράσεις, δεν προσπαθείς
να αγοράσεις και κείνα που δεν αγοράζονται και κοιτάς περισσότερο τα
ουσιαστικά; Το φιλότιμο, την ευσυνειδησία, την ειλικρίνεια…
Ας μη ψάξουμε άλλο, το ποιος ή ποιοι. Χρεοκοπήσαμε σαν κοινωνία!
«Επτωχεύσαμεν» σαν άνθρωποι και πρέπει να αρχίσουμε απ’ την αρχή. Πρέπει να
ξαναβρούμε το χαμένο μας δρόμο. Πρέπει να ξανακοιτάξουμε τους ανθρώπους στα
μάτια. Για να διορθώσουμε ότι διορθώνεται, πρέπει να βρούμε την αιτία. Και η
αιτία είμαστε εμείς. Εμείς χαλάσαμε την κοινωνία, ή την αφήσαμε να χαλάσει και
τώρα εμείς πρέπει να τη φτιάξουμε. Εμείς και οι πράξεις μας. Και χρωστάμε!
Χρωστάμε όχι μόνο στις …τράπεζες! Χρωστάμε στα παιδιά μας, στην κοινωνία και στη
ζωή που τους αξίζει, πλούσια σε αξίες και ηθικούς κανόνες, όχι χρεωκοπημένη.
Κάποτε οι άνθρωποι ήταν μεγάλοι και τα σπίτια μικρά! Σήμερα μεγάλωσαν τα σπίτια και μίκρυναν οι άνθρωποι;
Κάποτε οι άνθρωποι ήταν μεγάλοι και τα σπίτια μικρά! Σήμερα μεγάλωσαν τα σπίτια και μίκρυναν οι άνθρωποι;
Η οικονομική κρίση, θα περάσει αργά
ή γρήγορα. Η κοινωνική όμως χρειάζεται εμάς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!